Chiang Mai

Donderdag t/m zaterdag 28 t/m 30
Momenteel ben ik nog in Chiang Mai. De tocht hier naar toe heeft zo’n 13,5 uur geduurd, exclusief 2,5 uur wachten. En dan had ik ook nog een hele snelle bus…We hadden direct in het begin al bijna een aanrijding, een spookrijder…door een enorm snelle reactie van de chauffeur, kon de auto ontweken worden… Aangezien ik boven zat, vooraan, zag ik de auto op ons afkomen…pff…
Onderweg zag ik trouwens veel water; akkers die blank stonden. Enkele keren zag ik huizen in het water staan. De weg was steeds droog.
Chiang Mai is een stadje in het noorden van het land, met een oude historie. De oude kern heeft nog een omwalling. Er zijn massa’s Watts hier, waarvan een paar toch erg mooi, de rest is allemaal het zelfde…Ik logeer in het oude gedeelte. Een vriend van Marie José had ervoor gezorgd dat ik een kamer had, wel handig, want veel is hier vol om een of andere reden…en ik kwam pas om half 2 ’s nachts aan..
Chiang Mai greep me bij de keel… Overal westerlingen….overal guesthouses, restaurantjes of laundry’s, werkelijk overal, zelfs ook nog in alle steegjes. Na het doorlopen van het oude gedeelte kwam ik uiteindelijk uit bij een gedeelte dat nog hoofdzakelijk door de Thaise mensen bewoont werd. Met de Thaise mensen is erg moeilijk contact te krijgen. Ze zijn vriendelijk en behulpzaam, maar echt over iets praten is zo goed als onmogelijk. Overigens praten ze over het algemeen zeer slecht engels…een uitzondering daargelaten.Slechts met een vrouw een heel aardig gesprek gehad, over allerlei onderwerpen… en de rest, voor mijn gevoel draait het toch continu om het geld.
Wel heb ik al bezoek gehad…ja ja…de vriend van Marie Jose die me de kamer had geregeld, stond aan mijn deur. Wel gezellig…hij woont zo’n 5 jaar hier…een heel aangenaam gezelschap…..kan ik er weer tegen...ga ik weer effe niet tegen me zelf praten…
Wel vele contacten met medereizigers (als ik er zin in heb)… is ook wel gezellig…
Vandaag ben ik naar een watt buiten de stad gegaan en door naar het winterverblijf van de koning. De watt was afgeladen vol met Thaien die een dagje uit hadden. Details zal ik jullie maar sparen, maar ik ben snel weggevlucht…verschrikkelijk, wat een herrie, wat een gedoe en wat kitsch…
Het laatste stuk naar het winterverblijf, ben ik te voet gegaan, 4 km fiks berg op.
Nagevraagd aan toeristen, alleen de paleistuinen waren wel mooi. Nou ja, ik dacht, dat doe ik, 50 baht betaald, blijkt dat je een sjaal om moet doen, om de schouders te bedekken. En dat voor een tuin, midden op de dag in een tropisch land….. Ik heb het kaartje terug gebracht en ben weer naar beneden gelopen… dat ging heel wat sneller.
Morgenvroeg ga ik met een busje naar een grensplaatje Chiang Khong. Daar blijf ik slapen en van daaruit de grens over naar Laos. Dan met een boot verder Laos in, naar Luang Prabang.