Tocht naar Luang Prabang in Laos

Zondag 31 oktober begon de 3-daagse trip naar Luang Prabang in Laos; ’s morgens met een busje richting Chiang Rai gegaan en door naar Chiang Kong, een klein dorpje bij de grens met Laos. Daar zijn we blijven slapen. Nog wat rondgelopen daar, eindelijk weer een stuk door de natuur gelopen, en tot de conclusie gekomen, dat dát het is wat ik zoek. Rust en natuur… geen gezwets van westerlingen die uuuren tegen elkaar op vertellen waar ze allemaal zijn geweest en wat ze allemaal hebben mee gemaakt. Massa’s van die jongeren doen alleen de 3-4 grote plaatsen aan van zo’n land en gaan dan weer verder naar het volgende land.
Onderweg zijn we nog gestopt bij een Boeddhistische tempel, hartstikke nieuw,heel groot en hagelwit. Dat witte deed, ook door de felle zon, zo’n pijn aan de ogen dat ik een zonnebril op moest.
Gigantische veel tierlantijntjes, versieringen en alles wit met zilver, nog nooit zo’n tempel gezien. Met bruggetjes en nog 2 tempels in aanbouw.
Tegen de avond kwamen we in het grensplaatsje Chiang Kong.

De volgende 2 dagen op de boot gezeten, eerst de grens passeren. Ik heb steeds de indruk, hoe armer het land is, hoe meer gewichtiger men doet met papierkraam.
Bij het uitstappen van de boot die me de rivier over bracht naar de douane, heb ik een misstap gedaan en door het gewicht van mijn rugzak, heb ik mijn rug behoorlijk gekwetst. Ik kwam amper de berg omhoog, trapje oplopen deed enorm veel pijn.
Maar goed, 2 dagen zitten, betekende behoorlijk wat rust.
Rust? Er zaten behoorlijk wat jongeren ongelofelijk te zuipen op de boot. Die hadden van te voren whisky en cola gekocht. Toen dat op was, gingen ze aan de liter flessen bier.
De volgende dag was het op de boot in elk geval ’s morgens opvallend rustig….
Wat me ook wel op viel, is dat al die jongeren nauwelijks naar buiten kijken. Zelfs iemand die voor in de auto zit, gaat een boek lezen??? In de boot ook, de massa ging kaartten en drinken en anderen lezen of slapen… heel vreemd…

De Mekong rivier is enorm breed, bruin (zand), stroomt hard, heeft nogal wat rotsen in de rivier en links en rechts zijn draaikolken te zien. Daar waar het stijl is, zie je jungle-achtige vegetatie en waar het maar even kan, heeft men alles weggekapt en verbouwd men allerlei gewassen.
Opvallend is dat ik geen kinderen heb zien spelen in het water, geen mensen die zich wassen of de was doen. Dat betekend dat de mensen eigen wasmogelijkheden aan huis hebben, of dat de rivier sterk verontreinigd is. Ik ga uit van het laatste, omdat de Mekong vanuit Tibet, door China gaat. En die Chinezen zullen wel alles in de rivier lozen.
Overigens bij de 2e dag een zelf ritueel als de eerste dag; eerst moest de oude boot met houten banken vol. De boot die we de eerste dag hadden gehad, moest volgens hun terug naar Thailand. De minder luxe boot was bijna vol en er waren heel veel mensen die wachtten, inclusief ik. Na een kwartier wachten, ben ik nogmaals gaan vragen, waarom we niet konden instappen in de luxere…weer werd mij gezegd dat hij naar Thailand ging. Ik heb hem gezegd dat ik dat niet geloofde, aangezien er heel veel passagiers waren, die niet allemaal in een boot kunnen en dat gisteren ook zo iets gelijks werd gezegd. Die man zei dat hij me niet verstond, ja ja.. Vervolgens heb ik hem gezegd dat ik pijn aan mijn rug had en ik wilde gaan zitten, daar, wijzend naar de luxe boot, ‘No, not possible’, ik heb gezegd, dat ik pijn had en dat ik ging zitten. Men probeerde me nog tegen te houden door met de handen ‘nee’ te schudden…ik ben doorgelopen, op de boot ook ‘no’ en die hand gebaren en ik ben gaan zitten. Misschien wel 40 mensen keken toe, met gezichten als; wat doet die nou, en die durft, en 1 minuut later, volgden er 2 andere jongens en vervolgens kwam iedereen binnen stormen. Als een schaap over de dam is…. Heel wat mensen die in de oude boot zaten, gooiden hun rugzakken over en klauterden over naar de luxere….De boot was in misschien 2 minuten vol….. Van sommigen kreeg ik een ‘thanks’..

Dinsdagavond ben ik in Luang Prabang aangekomen. Het was al donker, dus even wat rondgelopen. Dit is plaatsje is, tot dusver, veel relaxter.
In het midden van het plaatsje is een hele hoge heuvel, waar boven op de top een tempel staat, gisterenavond kon je die, overal waar je liep, zien, mooi belicht.
Mijn rug speelt me trouwens nog steeds parten.