Luang Ma Tha 2

Woensdag 10 november

Helemaal vergeten te vermelden… toen ik maandagmorgen zat te eten op mijn balkonnetje, keek ik naar de rivier en naar de brug……liepen vier olifanten over de brug! Heeeel vreemd gezicht. Ik zag enkele toeristen foto’s maken op de brug. Eentje vertelde me later dat de brug trilde, dat ze elke stap van de olifanten voelde…

Niet veel gedaan, dorp verkend… sommige huizen geven aan dat er mensen wonen met heel veel geld, op andere plekken is het erg armoedig, mn langs de rivier of daar waar er wat landbouw is. Dan zie je de houten huizen en de rieten huizen weer. Ik probeer nog steeds een trekking te regelen, maar is erg moeilijk.

Donderdag 11 november
Vandaag mountainbike gehuurd en gaan fietsen. De weg was grotendeels zeer, maar dan ook zeer slecht, en ook al had ik een mountainbike, mijn gebit klappert nu nog en mijn billen trillen nog steeds (lichtelijk overdreven...maar toch). Ongeasfalteerde wegen, gemaakt van Maaskeien (ja ja, die hebben ze hier ook) en zand. Hierover fietsen is nog veel erger dan fietsen over zeer slechtgelegde kinderkopjes. Komt een wagen voorbij, dan zie je de eerste 10 minuten niets... Zandhappen dan, stof in de ogen, lenzen doen pijn...maar.... op zicht was het een prachtige fietstocht. Uiteraard zie je hetzelfde als je ook met de bus gaat, alleen roepen veel meer mensen ‘sawadie’ omdat ze zoiets : hee, een blanke op de fiets. Kinderen die gaan graag op de foto...dus die kwamen heel snel aanrennen als ik ergens stopte.
Verder niks te melden... morgen vertrek ik terug naar Luang Prabang, het centrale punt. De tocht duurt 8 uur (hoop ik), in een mini busje. Met de bus doe je er nog langer over.

Van Mulisch had ik trouwens al gehoord...toen ik met een Nederlandse journaliste op een boot was.

Heeeeeeeee Josien....gelukt! Zie je nou dat het simpel is.. kopje voor Mollie en aai voor Thijs...

En leuk dat MIJN KLEINSTE NICHTJE nu ook mee leest...Mijn GROTE NICHT ook...