De eerste dag in Madagaska, Antananariva.

Gisterenavond en vannacht in het vliegtuig de hele tijd een krijsende baby…Vanmorgen aangekomen.
Slechte start. Na heel lang gewacht te hebben op mijn bagage, bleek dat de bagage niet was meegekomen!
Zeer onhandig, aangezien het heel warm is en ik rondloop met een t-shirt met lange mouwen. In Parijs heb ik nog specifiek gevraagd of mijn bagage over ging naar het andere vliegtuig… natuurlijk, dat stond op..
Er werd een rapport opgesteld en hopelijk arriveert de bagage dan morgen….. en anders…geen idee. Ben ook benieuwd of ze ‘m afleveren in het hotel. Hebben ze wel beloofd, maar ja, tussen zeggen en doen kan een hemelsbreed verschil zitten.
Een Franse vrouw, die naast me zat in het vliegtuig, was heel behulpzaam, zijn werkt in Madagskar. Ik kon ook nog met haar naar de stad rijden.
Antananarivo is de hoofdstad en deze ligt verspreid over 17 heuvels. In eerste instantie kom je binnen vanuit een file die continu weer 15 meter overgaat en dan weer begint door de ‘wegtaxi’s die iedereen oppikken die langs de weg staat en mee wil. De stad lijkt een beetje zoals ook andere oud Franse koloniale steden in vergelijking met een stad in Azië.
Een hotelletje gepakt en vervolgens door de stad gelopen.

Het blijkt toch een wat knusse stad te zijn, wellicht doordat alles op heuvels ligt, heb je overal knusse stukjes. De mensen zijn bijzonder vriendelijk, open en relaxed. Vele zeggen ‘Bonjour’ en vragen hoe het gaat. Er zijn echter ook veel bedelaars, mn vele kinderen (in lompen gehuld), of moeders met kinderen die de hand uitsteken zodra je langs komt lopen.
De economie draait hier bar slecht; iets is te wijten aan de crisis maar de regering is diegenen die de grootste fouten maken. Links en rechts spreken mensen van een zelfverrijking van de regeringsleden….
Tijdens deze eerste kennismaking met Madagaskar viel me op dat er weinig mensen roken en, ik heb nergens iemand muziek zien maken, hetgeen m.i. toch heel vreemd is.
Ik ben bij een aantal banken geweest voor te pinnen, dat lukte niet. Vandaag was een feestdag, dus waren de baneken gesloten. Ik hoop dat morgen hiervoor een oplossing krijg.
Met pijn aan de kuiten omhoog en omlaag te lopen (en heel veeltrappen), sluit ik af…
Foto's kunnen er niet op, want het kabeltje van het fototoestel zit in mijn rugzak.....en die is er niet...