Ambositra, maandag 5/11

Langs rijstvelden gelopen, de heuvels in. Viel wel tegen; niet erg begroeid en ook hier stukken afgebrand.
Boven op een heuvel was een school. Toen ik aan kwam lopen, hadden ze me uiteraard gezien, want menig leerling hing uit het raam. Eerst de kleintjes en toen de ouderen. Er was nergens een docent te bekennen, dus ik deed mijn vinger op de mond ten teken van sssst en ging achter naast een kind op een bankje zitten….paniek brak uit! Schreeuwen, krijsen, sommige kinderen probeerden aan de andere kant uit het raam te klimmen. Ik probeerde hen tot rust te manen hetgeen deels lukte, toen kwam een docente binnen… die kon er de humor wel van inzien. Stom, vergeten dat inderdaad kinderen bang voor me kunnen zijn… ik mocht in elk geval een paar foto’s nemen van de klas.
Uiteindelijk weer terug in het plaatsje, werd ik aangesproken door een oude , vrijwel tandeloze man, die me vroeg of ik een brood voor hem kan kopen. Dat gedaan, baquettes hebben ze hier van het formaat van ¾ stokbrood. Hij bedankte me hartelijk. Ik vroeg me toch af hoe hij dat in stukjes krijgt gebeten. Even daarna werd ik aangesproken door een groepje jongeren, duidelijk te zien dat ze graag voetbalden (shirts). Ze vroegen waar ik vandaan kwam en toen ik Nederland zei, kwamen zeker een 10 namen van Nederlandse voetballers naar voren. Even gepraat en toen kwam de hamvraag: of ik een voetbal voor hun wilde kopen… die van hun was stuk gegaan en uiteraard hadden ze geen geld om een nieuwe te kopen. Links en rechts geïnformeerd en toen inderdaad eentje gekocht.
Kosten 3,5 euro…. Hebben ze tenminste met een aantal jongeren voor lange tijd plezier.
Vervolgens naar het hotel gelopen omdat ik een glas bouillon moest hebben, het was erg heet op de heuvels en ik verloor nog al wat vocht omdat het de hele tijd omhoog en omlaag ging.
Een half uurtje zat ik bij te komen en er kwam een stortbui die vervolgens 3 uur duurde. Daarna nog even de benen gaan strekken, kwam ik het groepje voetballers tegen…ik was straal voorbij gelopen, ware het niet dat ze riepen: Hey Madam, merci, merci! En zwaaien….
Een kwartier later begon het weer te regenen. Ik kwam niet droog terug. Tot voor het slapen gaan heeft het geregend… ik mag toch hopen dat dit een incident is en geen begin van de moesson…