Fianarantsoa, woensdag 7/11

Vanmorgen ipv de prachtige treinreis…snif, snif…. met een rimboetaxi naar een dorpje gegaan waar in de buurt theeplantages lagen. In de rimboetaxi, een busje, telde ik 29 mensen!... De weg was bar en bar slecht, dat beloofd dus niet veel goeds voor de toekomst. Het busje kreeg, uiteraard doordat die continu door gaten in het wegdek moest, een klapband.
De eerste keer sinds al mijn reizen zag ik, naast de kolossale witte jeeps die Unicef altijd gebruikt, heel veel dozen in onze bus. Boven op het dak, bij de beenruimte, in het middenpad, allemaal dozen met educatiemateriaal waarop Unicef stond. Misschien wel 50-60.
Ik moest nog een stuk lopen om bij de plantages te komen. Ik zag nog 4 blanken, die kwamen voorbij in 2 taxi’s. onderweg werd ik heel veel aangesproken.
Ik ben allereerst de fabriek in gelopen. Leuk om te zien, hoe het proces verloopt, iedereen was vriendelijk en niemand had bezwaar om op de foto te komen.
Vervolgens doorgelopen naar de plantages, hoe hoger ik liep, hoe minder ‘volgers’ ik had en bovenaan, was er niemand meer. Met prachtige uitzichten heb ik mijn stokbrood kaas gegeten….over diverse heuvels, tot heel ver door, zag ik alleen theevelden….prachtig zicht, mn omdat de thee ook fel groen kleurt.
Daarna ben ik terug gaan lopen. Aangezien ik de weg niet kende, ben ik langs het spoor gaan lopen….
Was leuk, vanuit de rijstvelden werd ook regelmatig geroepen, want ze zagen me natuurlijk duidelijk lopen. Een arend of weet ik veel welke roofvogel het was, cirkelde een tijdje boven me. Een paar keer hoorde ik geritsel, meestal was ik te laat, maar 2x zag ik wel een beestje; een grote hagedis groen/gelig gestreept van zo’n 40 cm. En een of ander bruinachtig beestje, harig van zo’n 40 cm.
Het was erg heet, maar na 2,5 uur was er forse bewolking en begon het te onweren. Inmiddels was ik weer op de weg gekomen en zag ik dat het een stuk verder aan het regenen was. De eerste rimboetaxi heb ik aangehouden en ik zat amper of het begon weer te regenen. Tot dat we weer terug in Fianrantsoa terug waren.
Onderweg ben ik welgeteld 1 graftombe tegen gekomen. Het verbaasd me eigenlijk heel erg, want nergens zijn bij de kerken graven, m.u.v. priesters.
Ik vraag me dan ook af, waar ze hun doden laten. Ik heb wel gelezen dat een bepaalde bevolkingsgroep hun doden begraven en na enkele maanden de dode weer opgegraven. Die dode wordt dan liefdevol gewassen en krijgt die schone kleren aan en wordt dan met een hele ceremonie en een groot feest opnieuw begraven, vaak in een tombe van de familie…
Het washandje en de handdoek kun je dan wel weggooien; er zullen nog heel wat resten in hangen….

Na de wandeling naar een internet ‘café ‘gegaan. Helaas, Words deed het daar niet en ik kon ook niet inloggen op waarbenje.nu.
In Madagaskar loopt toch heel veel niet goed……