Fianarantsoa- Parc National de Ranomafana, donderd

Vanmorgen weer getracht om verbinding te krijgen met waarbenjij.nu, weer kwam ik niet ingelogd. Ook op gmail kwam ik niet. Het wordt wel zeer vervelend… 5 kwartier bezig geweest.
Toen maar de spullen gepakt en gekeken voor een rimboetaxi. Snel gevonden, maar aangezien deze niet vol was, heb ik 1,5 uur moeten wachten, eer deze vertrok. Tjsokkevol, 32 mensen in een michibuschi (hoe schrijf je dat?) busje! De rit zelf duurde 2 uur. En….schitterende laatste stuk en aankomst…..regenwoud, overal om ons heen.
Ik werd direct goed afgezet, 10 meter verder was een hotelletje….helaas een dorm, 6 bedden op een zaaltje. Er was alleen een chinees vrouwtje, die er een bed had. Die vond het wel leuk. Nou ja, mij maakt het ook niet veel uit. Alleen douchen, een mandi dan (grote teil met water en een steelpannetje), hopelijk gooien ze daar dan warm bij…..
Er had zich al een gids gemeld bij me, dat is hier een verplichting, je mag niet alleen in het park rondlopen. We lopen naar de ingang, want daar was een bord met routes op. We passeren een blanke man, dus ik zeg ‘Hello’ waarop hij zegt; ‘Nederlander dus?’ Dus ik zeg: ‘potverdikkie, hoor je dat nu écht aan mijn ‘hello’?. Ja, zei hij, waarop hij zei: ‘en uit Limburg zeker?’ Ik reageer terug, dat je dat natuurlijk kunt horen. ‘Uit Stein’ zegt hij…… op mijn vraag of het kwam door de ‘r’, gaf hij aan, deels, maar ook deels een gok. Hij was zelf van Elsloo, had er wel tot zijn 7e gewoond, werkte en woonde al 9 jaar hier. Zijn naam is Coen Oldenhof, zal rond mijn leeftijd zijn? Enfin, een tijdje met hem geklets.
Vervolgens met de chinese het park ingegaan, prachtig, maar zeer, zeer vermoeiend. Een zeer broeierige, vochtige warmte en trapjes op en trapjes af, de hel tijd! En daar loop ik me helemaal kapot op. Maar….we zagen wel lemurs; de bruine grote, de roodbuik en de gouden lemur. En juist die laatste is zeer zeldzaam als je die te zien krijgt. Daar zijn er maar enkelen van en juist die zat met zijn familie vrouwtje en een kleine hoog in de bomen. De roodbuik kwam zelfs naar beneden, terwijl wij daar rondliepen. Kwam je in de buurt, dan sprong die wel 5-7 meter verder in de boom….. mooi gezicht… onderweg hoorden we watervallen, maar die wil ik morgen zien, niet vandaag. De zon begon onder te gaan, toen we er uit liepen. Erg bijzonder, ook om zo weer in dat groen te lopen met al die vreemde geluiden.
’s Avond op het terras van het hotelletje gegeten, nadeel, duizenden vliegjes waarvan er ongetwijfeld wel eentje op mijn maaltijd is neergestreken…. Wel leuk om tussen al die vreemde geluiden in te eten…