Diego Suarez - Joffreville - Par d Ambre 28/29

Vanmorgen naar een ander hotelletje gaan kijken, leuk, zelfs koffie gedronken en over gegaan.
Diego Suarez is zowat het noordelijkste puntje van Madagaskar.,dus omgeven door zeeën. Helaas geen stranden, want het is van oudsher een garnizoensstad geweest en du seen hele belangrijke zee haven. Nu kun je nog behoorlijk wat overslagactiviteiten zien. Het plaatsje ademt een vriendelijke sfeeruit; ook al vanwege de oude Franse gebouwen, helaas ook hier grotendeels vervallen. En heel veel oude grote bomen, waardoor ook een zekere grandeur verkregen wordt.
Het stadje verkend; naar de Franse militaire begraafplaats gelopen, de Britse (zij hebben tegen elkaar gevochten) en, aangezien ik toch op weg was, ook maar de gewone begraafplaats bekeken, want die hadden ze hier…Bij de Fransen, die hadden allemaal een ijzeren kruis waar een naam op had gezeten, waren alle namen weg….geen enkele naam stond er nog op… wellicht waren ze niet erg geliefd hier. De Britse begraafplaats stond er echter puik op; keurig verzorgd, veel bloemen en struiken en zelfs hier 4 aparte baobabs.
Het viel me op, toen ik ergens even ging zitten, dat hier heeeeel veel mannen qat eten; dat heb ik nog nergens anders gezien; hun hele wang vol aan een kant en zo af en toe volgt een dikke klodder spug naar de grond. Ik kon niet zien wat het effect van die qat is; of men daar door juist relaxter wordt, of juist opgefolkt. De huidige president en zijn regering durven hier geen uitspraken over te doen, of ze hier tegen zijn, dus gaan verbieden, of juist niet. Dus wordt het nu gedoogd. En waar kennen we dat van?
Tegenover het hotelletje was een restaurantje en ongelofelijk maar waar…. Uitstekend eten en een prima sfeer.
Tegen de avond was er plots geen electriciteit meer en geen water, dus met kaarsen en een grote teil met water me beholpen;
Diego Suarez – Joffrevielle – National Park des Ambres 27/28-11
Vanmorgen in alle vroegte gaan zoeken naar een taxi brousse voorJoffreville. Aangezien ik wel in de buurt zat, nam een oude man mijn hand en bracht me ernaar toe…. Was 2 straatjes verder, maar er gaan heel weinig mensen naar toe, dus erg onbekend. Na heel lang wachten en na lang wachten onderwegkwam ik om 10;45 in Joffreville aan; een oude garnizoensstad, totaal vervallen, een beetje een spookstad, want heel veel huizen staan op instorten of staan leeg.
Eigenlijk heel vreemd, want ernaast bouwt men van golfplaten een nieuw huisje…. Ik zou toch dat oude kollosale pand pakken en langzaam opknappen… groot, koel en meer typhoonbestendig….
Na Joffreville moest ik nog 5 km lopen (bergop) naar de ingang van het park.
Het park en de gids (verplicht) kost een vermogen….absurd veel, staat in geen verhouding met dat gened at je krijgt…. De gids was wel goed, kon op elke vraag een antwoord geven, maar we liepen op hoofdzakelijk grote veldwegen en af en toe kwam ere en auto voorbij… blijkbaar waren er heel wat luie mensen. Ik denk mede daardoor hebben we dan ook geen enkele maki of lemur gezien; kamemeons, insecten en uiteraard diverse vogels. Jammer, ik had me er meer van voorgesteld. Gelukkig kreeg ik ook een taxi brousse terug;… want dat was nog maar de vraag of ik terug zou komen dezelfde dag.

Vandaag 29, had ik me voorgenomen om een fiets te huren en dan de omgeving van Diego te gaan veeerkennen met een aantal eilanden. Drie uur gelopen, aan misschien wel 20 mensen gevraagd in het Frans ! waar ik een fiets kon huren..... niks dus, nergens iets gevonden.... een luierdag dus......

Gelezen wat ik zo ga doen, vandaag 30, ga ik naar het zuiden naar Majunga, een trip van 15 uur met weer een overnachting in de bus.... Ik had andere plannen, meestal kom je er niet of is de trein weer eens kapot..... wat dat betrefd, is het echt geen reisland......

de foto s erop zetten is ook een heel gedoe, er staan vanalles door elkaar..... maar na 2,5 uur internet en pogingen tot..... laat ik het hierbij...